Jwaab - Jaap Diaan Sikhiavaan Ki Navaan Daa Ratan

ਜਪੁ ਦਾ ਅਰਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਮਝਨਾ ਤੇ ਜਾਪੁ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਜੋ ਸਮਝਿਆ ਉਹ ਦੱਸਣਾ ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਜੋ ਗੁਰਮਤਿ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਭਾਵ ਜਿਸਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਕਰਵਾਏ ਨੇ ਜਾਪੁ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਮਝਨਾ ਨਾ-ਸਮਝਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਕਕਰੀਆ (ਜੋ ਅੱਕ ਨੂੰ ਲਗੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਰੂੰ ਵਰਗੀਆਂ) ਤੇ ਬਰੇ (ਸਬਜੀ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਵੜੀਆਂ) ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਝਣਾ ਹੈ ।

ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਕਕਰੀਆ ਬਰੇ ਪਕਾਏ ॥

ਕਿਨੈ ਬੂਝਨਹਾਰੈ ਖਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ਆਸਾ (ਭ. ਕਬੀਰ) ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ - ਅੰਗ ੪੭੭

ਆਉ ਹੁਣ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਕਨੇਡਾ ਦੇ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੀ ਜੋ ਕਿਸੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਨ ਦੇ ਮਹੁਤਾਜ ਨਹੀ ਬਾਕੀ ਇਹ ਪੋਸਟ ਪੜ, ਸੁਣ ਤੇ ਸਮਝ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਹੀ ਜਾਣ ਜਾਵੋਗੇ । ਇਹ ਪੋਸਟ ਪਾਉਣ ਦਾ ਸਾਡਾ ਮਕਸਦ ਸਨਾਤਨੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਰੋਗ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਦੇਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਦੁਬਿਦਾ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਨਾ ਤਾਂ ਆਪ ੧ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਐਸੀ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿੱਖ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਾਂਗ ਦੁਬਿਦਾ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਰਹਿਣ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਧਾਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੂੰ ਨਹੀ ਬਣਾਇਆ ਸਗੋਂ " ਦੂਜੀ ਜਾਂ ਤੀਜੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚੋਂ ਫੇਹਲ" ਹੋਏ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ "ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਮੱਝਾਂ ਦੀਆਂ ਪੂਛਾਂ ਮਰੋੜਨ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਹੋਰ ਕਦੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ" ।

ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਚੰਡੀ (ਗੁਰਮਤਿ) ਪਰਗਟ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵੇ । ਅਸੀ ਸਚੁਖੋਜ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾ ਕੇ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਤੇ ਇਸ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਸਚੁ ਦੇ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ । 

(੧) ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਹੂ-ਬਾ-ਹੂ ਲੇਖ:-
1987 ਕੁ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਣੀ ਐ ਕਿ ਮੈਂ ਦਿਲੀਓ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਪਿੰਡ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਸਵੇਰ ਸਵੇਰੇ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਉੱਤੇ ਟੰਗੇ ਸਪੀਕਰ ਦੀ ਕੰਨ ਪਾੜਵੀਂ ਅਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਦੂਰੋਂ ਨੇੜਿਓ ਲੱਗਦਾ ਚਾਚਾ ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ‘ਜਾਪ’ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਗੁਟਕਾ ਖਰੀਣਾ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਗੱਲਾਂ ਭਾਵੇਂ ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਵਾਈ ਜਾਵੋ, ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਭਾਵੇਂ ਭੁਖੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇ ਫਿਰ ਰੋਟੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖਾਣ ਜਾਣਗੇ। ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਪਾਠ ਕਰਦਾ ਕਰਦਾ ਬਾਰ ਬਾਰ ਇਹ ਕਹੀ ਜਾਵੇ, “ ਨਾ ਉਜਾਗਰ ਹੈ ਨਾ ਜੀਤ ਹੈ॥ ਨਾ ਮੁਹਿੰਦਰ ਹੈ ਨਾ ਮਲਕੀਤ ਹੈ”। ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ ਪੁਛਾਂ ਤਾਂ ਸਹੀ ਕਿ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਪਾਠ ਹੈ?
ਫਤਿਹ ਸਾਝੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਾਚਾ ਜੀ ਨੂੰ ਨਿਮਰਤਾ ਸਹਿਤ ਅਰਜ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਿ ਜਿਸ ਗੁਟਕੇ ਤੋਂ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਪਾਠ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਉਹ ਮੈਂ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਉਹ ਗੁਟਕਾ ਲੈ ਆਇਆ। ਪੜਤਾਲ ਕਰਨ ਤੇ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪਾਠ ਨਹੀਂ ਹੈ ਸਗੋਂ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਚਾਰੋ ਨਾਮ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਜੋੜ ਕੇ ਪਾਠ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ, ਮੁਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਮਲਕੀਤ ਸਿੰਘ ਤੇ ਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕਿਆਂ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਬਣਦੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ‘ਜਾਪ” ਬਾਣੀ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦਾ ਕਰਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਰਦਾ ਹਾਂ। ਬਸ ਗੱਲ ਇਨੀ ਕੁ ਹੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਚਾਚਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੂਜੀ ਜਾਂ ਤੀਜੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚੋਂ ਫੇਹਲ ਹੋ ਕੇ ਹੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਨੇ ਕਦੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਇਸ ਨੇ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਮੱਝਾਂ ਦੀਆਂ ਪੂਛਾਂ ਮਰੋੜਨ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਹੋਰ ਕਦੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਜੇਕਰ ਐਸਾ ਆਦਮੀ ਚਾਰ ਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਜਾਪ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਸਧਾਰਣ ਆਦਮੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?
ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਡਾ. ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਜੱਗੀ ਦੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਲਿਖੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ। ਪੰਨਾ 24 ਤੇ ਉਹ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, “ਇਕ ਪਾਸੇ ਕਲਹ-ਕਰਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸ਼ਾਂਤ ਰੂਪ ਹੈ, ਜੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਉਹ ਸਮੁੱਚ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਅਣੂ, ਜੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਅੰਧਕਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤੇਜ-ਨਮੋ ਅੰਧਕਾਰੇ ਨਮੋ ਤੇਜ ਤੇਜੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਇਕ ਪਾਸੇ ਸੰਘਾਰਕ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਕ, ਜੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਸੁਕਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਤਾ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਭਰਨ ਵਾਲਾ, ਜੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਉਹ ਕਾਲ ਰੂਪ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪਾਲਣਹਾਰਾ ਹੈ-ਕਿ ਸਰਬਤ੍ਰ ਕਾਲੈ। ਕਿ ਸਰਬਤ੍ਰ ਪਾਲੈ”।


(੧) ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਲੇਖ ਦਾ ਜਵਾਬ :- 
>>>01-Download mp3<<<


Jwaab - Jaap Diaan Sikhiavaan Ki Navaan Daa Ratan (Part 1)



(2) ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਹੂ-ਬਾ-ਹੂ ਲੇਖ:-

ਡਾ. ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਜੱਗੀ ਜੀ ‘ਕਿ’ ਸਵਾਲੀਆ ਚਿੰਨ੍ਹ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਲਿਖਦੇ ਹਾਂ, “ਕੀ ਤੂੰ ਆਹ ਹੈਂ, ਕੀ ਤੂੰ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈਂ, ਕੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈਂ” ਆਦਿ। ਇਸੇ ਦਾ ਹੀ ਇਹੋ ਰੂਪ ਹਿੰਦੀ ਵਿਚ ‘ਕਿ’ ਹੈ।


ਡਾ. ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਜੱਗੀ ਜੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਉਲੱਥਾ ਕਰਦੇ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: ਕਿ ਨਰਕੰ ਪ੍ਰਣਾਸ ਹੈਂ। ਬਹਿਸਤੁਲ ਨਿਵਾਸ ਹੈਂ।6।155॥ ਅਰਥ: ਤੂੰ ਨਰਕਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਬਹਿਸ਼ਤ (ਸੁਅਰਗ) ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈਂ॥155॥


ਵਿਚਾਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਕਰ ਨਰਕ ਹਨ ਤਾਂ ਹੀ ਤਾਂ ਉਹ ਨਰਕਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਬਹਿਸ਼ਤ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਬਹਿਸ਼ਤ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਨਹੀਂ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੇ ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕਤਾ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਉਲਟ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪਹਿਲੇ ਨੌਂ ਗੁਰੂ ਸਹਿਬਾਨ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਉਲਟ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਇਹੀ ਤਾਂ ਹਿੰਦੂਤਵਾ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਡਾ.ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਜੱਗੀ ਜੀ ਹਾਹੇ ਨੂੰ ਦੋਲਾਵਾਂ ਲਾ ਕੇ ਨਾਲ ਬਿੰਦੀ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਬੜੀ ਬਰੀਕ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਹੀ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿਚ ਜੱਗੀ ਜੀ ਵੀ ਸੁਆਲੀਆ ਚਿੰਨ੍ਹ ਹੀ ਵਰਤ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੈ ਅਤੇ ਹੈਂ ਦੇ ਫਰਕ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਹੀ ਗੱਲ ਬਣਦੀ ਹੈ।
ਕਿ ਜਾਹਿਰ ਜਹੂਰ ਹੈਂ। ਕਿ ਹਾਜਿਰ ਹਜੂਰ ਹੈਂ। ਹਮੇਸੁਲ ਸਲਾਮ ਹੈਂ। ਸਮਸਤੁਲ ਕਲਾਮ ਹੈਂ।1। 150॥ ਅਸਲ ਵਿਚ ਇਥੇ ਸਵਾਲ ਹੀ ਪਾਏ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਤੂੰ ਕੀ ਹੈਂ। ਤੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸਮਾਨ ਹੈਂ? ਤੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਮੌਜੂਦ ਹੈਂ? ਤੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਲਾਮਤ ਹੈਂ? ਅਤੇ ਸੱਭ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਹੀ ਬੋਲ ਹਨ? ਇਥੇ ਰੱਬ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਰੂਪੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਰੱਬ ਜੀ ਦੀ ਹੋਂਦ ਤੇ ਸਵਾਲੀਆ ਚਿੰਨ੍ਹ ਹਨ ਕਿ ਤੂੰ ਆਹ ਹੈਂ, ਕਿ ਤੂੰ ਆਹ ਹੈਂ…..।

(2) ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਲੇਖ ਦਾ ਜਵਾਬ :- 
>>>02- Jwaab Download mp3<<<



(3) ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਹੂ-ਬਾ-ਹੂ ਲੇਖ:-
ਕੱਲ੍ਹ ਇਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਥਾ ਵਾਚਿਕ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਇਕ ਹੱਡ ਬੀਤੀ ਸੁਣਾਈ। 1984 ਦੇ ਦੌਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨਾਲ ਇਕ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋ ਗਈ ਜੋ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਡਰਿਆ ਡਰਿਆ ਹੋਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੇ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਤਲ ਕੀਤੇ ਹੋਣ? ਉਹ ਥਾਣੇਦਾਰ ਪਾਠ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸਿੱਖ ਗਿਆ ਪਰ ਕਥਾ ਵਾਚਿਕ ਦੇ ਸਮਝਾਉਣ ਤੇ ਵੀ ਉਹ ‘ਜਾਪ’ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਪਾਠ ਕਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਥਾ ਵਾਚਿਕ ਉਸ ਕੋਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਥਾਣੇਦਾਰ ‘ਜਾਪ’ ਦਾ ਪਾਠ ਇੰਞ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਮਸਤੰਗ ਇਕਾਨਵੇਂ। ਨਮਸਤੰਗ ਬਾਨਵੇਂ॥ ਨਮਸਤੰਗ ਤਰੰਨਵੇਂ ।ਨਮਸਤੰਗ ਚੁਰਾਨਵੇਂ।ਨਮਸਤੰਗ  ਪਚਾਨਵੇਂ।……॥ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਬਾਕੀ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਦਾ ਪਾਠ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਸਮਝ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਆਹ ਅੜਿੰਗ ਬੜਿੰਗ ਬੋਲਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ।ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਹਿੰਨਸਿਆਂ ਦਾ ਪਾਠ ਹੀ ਕਰਨਾ ਮੁਨਾਸਬ ਸਮਝਿਆ ।ਲਓ ਇਹ ਜੇ ਆਮ ਜਨ-ਸਧਾਰਣ ਜੀਵਾਂ ਲਈ ‘ਜਾਪ’ਦੇ ਪਾਠ ਦਾ ਮਹੱਤਵ।
ਅੱਜ ਮੈਂ ਇਕ ਨਾਮ ਵਾਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਰੀਟਾਇਰਡ ਪਰੋਫੈਸਰ, ਜਿਸਨੇ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਵੀ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ, ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਇਸ ਲੇਖ ਵਿਚ ਉਪਰ ਲਿਖੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਾਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਉਹ ਇਹ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਬਈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕੈਨੇਡਾ ਹਾਲੇ ਆਇਆਂ ਹੀ ਸਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ‘Etobicoke’ ਬੁਲਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਰਲ ਕੇ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਸ ‘Etobicoke’ ਔਖੇ ਜਿਹੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਵੇ? ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਜੀਤੋ-ਪ੍ਰੀਤੋ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਬਸ ਇਹੋ ਮਤਲਬ ਹੈ ਸਾਡੇ ਲਈ ‘ਜਾਪ’ ਦਾ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨਹੀਂ ਰੌਲਾ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਕੀ ਬਣੇਗਾ? ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਪੁਰਾਣੀ ਲਿਖਤ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਸਮੇਂ ਕਿਹੜੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਪਾਠ ਕੀਤਾ?
ਮੁਢੱਲੇ ਚਾਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਟਨੇ ਵਿਚ ਬਿਤਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਇਹ ਮੰਨ ਵੀ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ‘ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ’ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਵਾਇ ਦੋ-ਚਾਰ ਛੰਦਾਂ ਦੇ, ਜਿਹੜੇ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਲਿਖਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ? ਜਿਹੜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਹਨ ਉਹ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਰਚੀ ਗਈ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਖਾਦੇ। ਪਰ ਬਾਕੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰਾਜਸਥਾਨੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਹੈ। ਤ੍ਰਿਯਾ- ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਆਏ ਹਨ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਨ: ਤਿਲਕ ਮੰਜਰੀ, ਪ੍ਰੀਤ ਮੰਜਰੀ, ਯਤ੍ਰਮੰਜਰੀ, ਰਸਮੰਜਰੀ, ਮਾਨ ਮੰਜਰੀ, ਚਾਚਰਮਤੀ ਬਯੋਮਕਲਾ, ਨਿਰਤਮਤੀ, ਮਤੀ ਲਾਲਨੀ, ਰੂਪ ਕੁਆਰ, ਭਾਸਮਤੀ, ਰੂਪਮਤੀ, ਬਾਲਮਤੀ, ਸੀਲਮਤੀ, ਇੰਦਰਪ੍ਰਭਾ, ਇੰਦ੍ਰਮਤੀ ਆਦਿ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਐਬ ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ? ਜੇਕਰ ਲਿਖਾਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਜਰੂਰ ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬਣ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਖ ਕੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਲਿਖਦਾ।


ਧੰਨਵਾਦ।
ਗੁਰੂ ਦੇ ਪੰਥ ਦਾ ਦਾਸ,
ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ (ਬਰੈਂਪਟਨ) ਕੈਨੇਡਾ।ਮੋਬਾਈਲ# 647 969 3132,
ਅਮਰੀਕਾ ਮੋਬਾਈਲ# 810 223 3648

(3) ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਲੇਖ ਦਾ ਜਵਾਬ :-
>>>03-Jwaab-Download mp3<<<

.
.
.
.
.

Jwaab - Dehi Shivaa Bar Mohi Ihai Nu Komee Tarana Banaun Waliaan Nu Gurbani Dee Sojhee Nahi

ਜਵਾਬ - "ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ’ ਨੂੰ ਕੌਮੀ ਤਰਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਸੋਝੀ ਨਹੀਂ


੧੫ ਦਸੰਬਰ ੨੦੧੧ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿਆਨ "ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ’ ਨੂੰ ਕੌਮੀ ਤਰਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਸੋਝੀ ਨਹੀਂ: ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ" ਛਪਿਆ ਸੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਸਮ ਬਾਣੀ ਤੇ ਕੁਝ ਇਤਰਾਜ ਉਠਾਏ ਸਨ । ਉਨ੍ਹ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਬਿਆਨ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾ (ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਸਰਵਉਚਤਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ (ਬਚਿੱਤਰ ਨਾਟਕ) ਵਿਚਾਰ ਮੰਚ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ) ਬਣਾਈ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਕੋਆਰਡੀਨੇਟਰ ਸ. ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੀ ਨੇ ਤੇ ਇਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੋਲੀ - ਭਾਲੀ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਕੁਰਾਹੇ ਪਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਬਿਆਨ ਦਾ ਜਵਾਬ ਅੱਜ ਅਸੀ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਚਲੇਗਾ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਸਮ ਬਾਣੀ ਦੀ ਸੋਝੀ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਣੀ ਸੀ ਸਗੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਵੀ ਥੋੜੀ ਜਹੀ ਸਮਝ ਵੀ ਨਹੀ । ਇਹ ਆਡੀਓ ਸੁਣ ਕੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸ ਸਚਾਈ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ ।
ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਿਆਨ ਵੀ ਹੂ-ਬਾ-ਹੂ ਛਾਪ ਰਹੇ ਹਾਂ ।


‘ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ’ ਨੂੰ ਕੌਮੀ ਤਰਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਸੋਝੀ ਨਹੀਂ: ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ


ਫ਼ਰੀਦਾਬਾਦ, 14 ਦਸੰਬਰ (ਸਤਨਾਮ ਕੌਰ): ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਅੰਦਰ ‘ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ’ ਨੂੰ ਕੌਮੀ ਤਰਾਨਾ ਤਾਂ ਬਣਾ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਪਰ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਿ ਇਹ ਤਰਾਨਾ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਸ਼ਿਵਾ (ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਪਤਨੀ ਪਾਰਬਤੀ) ਅੱਗੇ ਵਰ ਮੰਗਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿਚ ਅੱਜ ਇਥੇ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀ 13 ਨੂੰ ਕਾਲਾ ਦਿਵਸ ਮਨਾਉਂਦਿਆ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਸਰਵਉਚਤਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ (ਬਚਿੱਤਰ ਨਾਟਕ) ਵਿਚਾਰ ਮੰਚ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਦੇ ਕੋਆਰਡੀਨੇਟਰ ਸ. ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੀਤੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਸਿਆ ਕਿ ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ ...ਵਿਚ ਸ਼ਿਵਾ ਦਾ ਅਰਥ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸ਼ਿਵ ਪਤਨੀ ਪਾਰਬਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਤਿ ਸਯ ਗ੍ਰੰਥ (700 ਸਲੋਕਾਂ ਵਾਲਾ ਗ੍ਰੰਥ/ਦੁਰਗਾ ਸਪਤਸ਼ਤੀ) ਪੂਰਾ ਹੋਣ ’ਤੇ ਕਾਲਕਾ ਅਰਾਧਕ ਕਵੀ ਸ਼ਿਆਮ ਦੇਵੀ ਸ਼ਿਵਾ (ਪਾਰਬਤੀ) ਤੋਂ ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ... ਆਖ ਕੇ ਵਰ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵੀ ਅੱਗੇ ਵਰ ਮੰਗਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਪੈ ਗਈ ਜਦਕਿ ਸਿੱਖੀ ਵਿਚ ਤਾਂ ਵਰ ਸ਼ਰਾਪ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ? ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ ਠਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾੂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਜੈਕਾਰੇ ਅਤੇ ਹੁਲਾਰੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਦੇਵੀ ਉਸਤਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਘੋਰ ਅਪਮਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ ਦੇ ਸਵੈਯਾ 231, 232 ਅਤੇ ਦੋਹਿਰਾ 233 ਦਾ ਸਮੁੱਚਾ ਭਾਵ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਦੇਵੀ ਸ਼ਿਵਾ! ਹੇ ਦੇਵੀ ਚੰਡਿਕਾ! ਕਵਿ ਨੇ ਤੇਰਾ ਸਤਿ ਸੌ ਸਲੋਕਾਂ ਦਾ ਗ੍ਰੰਥ ਜਿਸ ਬਰਾਬਰ ਹੋਰ ਕੋਈ ਗ੍ਰੰਥ ਨਹੀਂ, ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਮੰਗ ਜਾਂ ਵਰ ਨਮਿਤ ਇਹ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਪੂਰੀ ਕਰ। ਹੁਣ ਇਸੇ ਬੱਚਿਤਰ ਨਾਟਕ/ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਪੰਨਾ 809 ’ਤੇ ਵੀ ਦੇਵੀ ਉਸਤਤ ਦੁਰਗਾ ਤੂ ਛਿਮਾ ਤੂ ਸ਼ਿਵਾ ਰੂਪ ਤੇਰੋ॥ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਿਵਾ ਦਾ ਅਰਥ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਕਥਾ ਮਾਰਕੰਡੇਯ ਰਿਸ਼ੀ ਨੇ 700 ਸਲੋਕਾਂ, ਦੁਰਗਾ ਸਪਤਸ਼ਤੀ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਸਿੱਖ ਵਿਦਵਾਨ ਸ. ਦਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਦੂਜਾ ਐਡੀਸ਼ਨ ਵੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਿਸ ਵਿਚ ਸ. ਦਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਇਹ ਵੀ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਹੇੈ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਾਂਕਾਲ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੂੰ ਖਾ ਗਿਆ ਤੇ ਹੁਣ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੀ ਵਾਰੀ? ਯੰਗ ਸਿੱਖ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਵਲੋਂ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਭਰਪੂਰ ਬੱਚਿਤਰ ਨਾਟਕ/ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਪਾਜ ਉਘੇੜਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਸੰਗਤਾਂ ਵਿਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਸਿੱਖ ਸਮਾਜ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ, ਖ਼ਾਲਸਾ ਨਾਰੀ ਮੰਚ ਫ਼ਰੀਦਾਬਾਦ, ਦੁਰਮਤਿ ਸੋਧਕ ਗੁਰਮਤਿ ਲਹਿਰ, ਗੁਰਸਿੱਖ ਫ਼ੈਮਿਲੀ ਕਲੱਬ ਫ਼ਰੀਦਾਬਾਦ ਆਦਿਕ ਜਥੇਬਦੀਆਂ ਦੇ ਨੁੰਮਾਇਦੇ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ।



>>>Download mp3 - Jwaab<<<

Pritham(i) Bhagoutee Simar(i) Kai

ਧਰਮ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ ਵਿਦਵਾਨਾਂ (ਪੰਡਿਤਾਂ) ਦਾ ਨਹੀ ਹੈ । ਵਿਦਵਾਨ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣੀ ਬੁਧਿ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੀ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਜਦਕਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਲ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ (ਗਿਆਨ ਖੜਗ) ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਧਰਮ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਸਲੇ ਸੁਲਝਾਉਂਦੇ ਹਨ । ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਜੇ ਖੁਆਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਲਈ ਹੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੰਡਤਾਂ ਦਾ ਪਲਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਛੁਡਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਉਹ ਪੰਡਿਤ ਸਿੱਖ ਵਿਦਵਾਨ (ਸਨਾਤਨੀ ਸਿੱਖਾਂ) ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਵੜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੀ ਗੁਰਮਤਿ ਨੂੰ ਸਨਾਤਨੀ ਮਤਿ (ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਮਤਿ) ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਅਰਥਾ ਦਿੱਤਾ ।

ਬੰਦਾ ਬਹਾਦਰ ਵੇਲੇ ਤੋਂ ਹੀ ਖਾਲਸਾ, ੨ ਧੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਤੱਤ ਖਾਲਸਾ ਤੇ ਬੰਦੇਈ । ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਰਾਜ ਕਾਇਮ ਕਰਨ ਦਾ ਖਿਆਲ ਬੰਦਾ ਬਹਾਦਰ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਕਾਢ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਮਾਤਾ ਸੁੰਦਰੀ ਜੀ ਨੇ ਬੰਦੇ ਬਹਾਦਰ ਨੂੰ ਰਾਜ ਕਾਇਮ ਕਰਨ ਦੇ ਖਿਆਲ ਨੂੰ ਤਿਆਗਣ ਲਈ ਆਖਿਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਨਾ ਮੰਨਣ ਤੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਮਾਤਾ ਜੀ ਵਲੋਂ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਜਾਰੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ।

ਇਹ ਧੜੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮਿਸਲਾਂ ਅਤੇ ਅਕਾਲੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ । ਅਸਲ ਖਾਲਸਾ ਫੋਜ਼ ਅਕਾਲੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਕਮਾਨ ਹੇਠ ਰਹੀ ਅਤੇ ਮਿਸਲਾਂ ਕਾਇਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘਾ ਦਾ ਖਾਲਸਾਈ ਬਾਣਾ ਉਤਾਰ ਕੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ । ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਹੈ
ਰਾਜੁ ਨ ਚਾਹਉ ਮੁਕਤਿ ਨ ਚਾਹਉ ਮਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਚਰਨ ਕਮਲਾਰੇ ॥ ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ (ਮ: ੫) ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ - ਅੰਗ ੫੩੪

ਰਾਜ ਕਰੇਗਾ ਖਾਲਸਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਇਸ ਪੰਗਤੀ ਦੇ ੧੦੦ਫ਼ੀ ਸਾਡੀ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਖਾਲਸਾਈ ਫੋਜ਼ ਅਕਾਲੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਕਮਾਨ ਹੇਠ ਆਜ਼ਾਦ ਰਹੀ ਤੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਫੋਜ਼, ਸਿੱਖ ਫੋਜ਼ ਵਜੋਂ ਖਾਲਸਾਈ ਬਾਣੇ ਤੋਂ ਮਹਿਰੂਮ ਰਹੀ । ਕਿਸੀ ਸਿੱਖ ਫੋਜ਼ (ਤਨਖਾਦਾਰ) ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਦਾ ਬਾਣਾ, ਅਕਾਲੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਨਿਹੰਗ (ਖਾਲਸਾ) ਫੋਜ਼ ਵਾਂਗ ਨਹੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰੂ ਕੀ ਫੋਜ਼ ਨੇ ਤਨ,ਮਨ,ਧਨ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਅਰਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।

੧੯੨੫ ਦੀ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਵਿੱਚ ਅਖੌਤੀ ਅਕਾਲੀਆਂ ਦਾ ਬਾਣਾ ਵੀ ਖਾਲਸਾਈ ਬਾਣਾ ਨਹੀ ਹੈ ਅਕਾਲੀਆਂ ਦੀ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਨਾਲ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘਾਂ ਵਲੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹਿਮਤੀ ਨਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਐਕਟ ਨੂੰ ਅਸਲੀ ਖਾਲਸੇ (ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘਾ) ਨੇ ਕਦੀ ਪਰਵਾਨ ਨਹੀ ਕੀਤਾ । ਕਿਉਂਕਿ ਅਕਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਲਸਾ ਵਿਰੋਧੀ ਧੀਰਮਲੀਏ, ਰਾਮਰਾਈਏ, ਮੀਣੇ ਮਸੰਦਾ ਦੀ ਭਰਮਾਰ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਦਸਾਂ ਗੂਰੂਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਪਰਵਾਨਤ ਕਰਕੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਭਗਤਾਂ,ਭੱਟਾਂ, ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ ਅੱਲਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਇਹ ਸਨਾਤਨੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਚਾਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਨੀਚ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੰਨਦੇ ਸਨ ਜਦਕਿ ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਜਾਂ ਊਚ-ਨੀਚ ਦੇ ਖਿਆਲ ਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਹੈ । ਇਹ ਕਾਰਣ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘਾਂ ਤੇ ਅਕਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਤਭੇਦ ਰਹੇ ।

ਅੱਜ ਭਗਤ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਤੇ ਅਕਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟ ਉਜਾਗਰ ਹੈ ਤੇ ਅੰਦਰਖਾਤੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਤੇ ਹੋਰ ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦਾ ਅਕਾਲੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਵੱਖਰਾ ਗਰੰਥ ਬਣਾ ਲੈਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਣ ਦੀ ਪ੍ਰਬਲ ਸ਼ੰਕਾ ਹੈ । ਇਸ ਲਈ ਸਚੁਖੋਜ ਅਕੈਡਮੀ ਦਾ ਸਟੈਂਡ, ਖਾਲਸਾਈ ਸਟੈਂਡ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅਕਾਲੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ ।

ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਭਗਤਾਂ ਜਾਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਰਾਚੇਤਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਤੇ ਕਮਜੋਰ ਕਰਕੇ ਸੀਮਤ ਦਾਇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ, ਇਸ ਚਾਲ ਨੂੰ ਅੱਜ ਸੂਝਵਾਨ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ।

ਜਿਸ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨਾਲ ਅੱਜ ਅਭੋਲ ਸਿੱਖ "ਪ੍ਰਥਮਿ ਭਗਉਤੀ ਸਿਮਰ ਕੈ" ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਪੂਜਾ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਸਨਾਤਨੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਨਜ਼ਰਿਆ ਹੈ ਜਿਸਤੋ ਖਾਲਸਾ ਫੋਜ਼ ਸੀਨੇ-ਬਸੀਨੇ ਜਾਣੂ ਰਹੀ ਹੈ । ਜਿਸਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਦਾ ਰੁੱਖ ਸਮਝ ਕੇ ਸਚੁਖੋਜ ਅਕੈਡਮੀ ਨੇ ਖਾਲਸਾਈ ਸਟੈਂਡ ਇੰਟਰਨੈਟ ਤੇ ਜਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪੂਰੀ ਚੰਡੀ ਦੀ ਵਾਰ, ਪ੍ਰਥਮਿ ਭਗਉਤੀ ਸਿਮਰ ਕੈ ਤੋਂ ਲੈ "ਦੁਰਗਾ ਪਾਠ ਬਣਾਇਆ ਸਭੇ ਪਉੜੀਆ ॥ ਚੰਡੀ ਦੀ ਵਾਰ - ੫੫ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ" ਤੱਕ ਅਰਥਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ।

ਪ੍ਰਥਮਿ ਭਗਉਤੀ ਸਿਮਰ ਕੈ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਲਈ ਧਿਆਇ ॥

ਅੰਗਦ ਗੁਰ ਤੇ ਅਮਰਦਾਸ ਰਾਮਦਾਸੈ ਹੋਈ ਸਹਾਇ ॥

ਅਰਜੁਨ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਨੋ ਸਿਮਰੋ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਰਾਇ ॥

ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸਨਿ ਧਿਆਈਐ ਜਿਸੁ ਡਿਠੇ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥

ਤੇਗ ਬਹਾਦੁਰ ਸਿਮਰੀਐ ਘਰਿ ਨੌ ਨਿਧ ਆਵੈ ਧਾਇ ॥

ਸਭ ਥਾਈ ਹੋਇ ਸਹਾਇ ॥੧॥

ਚੰਡੀ ਦੀ ਵਾਰ - ੧ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ

>>>Download mp3<<<

Jwaab - Dharam De Vidvana Agay Tin Swaal

ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ੧੭ ਅਕਤੂਬਰ ੨੦੧੧ ਨੂੰ ਸੰਪਾਦਕੀ ਪੰਨੇ ਤੇ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਰਾਹੀ ( ਸਿੱਖ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਤੇ ਸਾਬਕਾ ਅੰਤਰਿਗ ਮੈਬਰ ਧਾਰਮਿਕ ਸਲਾਹਕਾਰ ਮੈਬਰ ਐਸ.ਜੀ.ਪੀ.ਸੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ) ਜੀ ਦਾ ਲੇਖ (ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਅੱਗੇ ਤਿੰਨ ਸਵਾਲ) ਛੱਪਿਆ ਸੀ । ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਖੋਜੀਆਂ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਵਾਲ ਪੁਛੇ ਸਨ । ਇਸ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਰਾਹੀ ਜੀ ਨਿਰਛਲ ਤੇ ਨਿਸ਼ਕਪਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਵਾਲ ਪੁਛਦੇ-੨ ਆਪ ਹੀ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਅਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੁੱਛੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬਾਂ ਦੀ ਵੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਾਂਗੇ ।

                                       

21-22-23 Charitar

ਭਾਗ - ੧


>>>ਭਾਗ -੧ ਡਾਉਨਲੋਡ ਐਮਪੀ੩<<<


ਭਾਗ - ੨


>>>ਭਾਗ -੨ ਡਾਉਨਲੋਡ ਐਮਪੀ੩<<<